اشتباه جی پی اسی ما

بعد از دیدن بوداپست فقط یک شب دیگه فرصت داشتیم تا به مینسک برسیم. صبح علی الطلوع حرکت کردیم. تو یه استراحتگاه زیبای بین راهی تو اسلواکی ناهار خوردیم و  ادامه ی راه رو رفتیم. شب رو تو لوبلین لهستان خوابیدیم. چقدر این لهستانی ها مهربان هستن. هر بار که ما باهاشون برخورد داشتیم خیلی رفتار شیرین و به یاد ماندنی و محترمانه ای داشتن. صبح بعد از یه صبحانه ی ساده و پیچیدن ساندویچ ها توسط  خانمای همسفر برای رفع ضعف  به ادامه ی آدرس جی پی اس برای حرکت به طرف مینسک اعتماد کردیم. آهسنه آهسته وارد یه جنگل شدیم که جاده ی روستایی مانندی داشت. حدس زدیم که داریم وارد منطقه ی مرزی بلاروس مهربان میشیم اما نیم ساعت جلو تر متوجه شدیم وارد شمال غربی اوکراین شدیم. به یه ایست بازرسی رسیدیم. دوتا افسر با احترام جلو اومدن و ازمون درباره ی علت عبورمون از این منطقه سوال کردن که ماهم گفتیم آدرس مینسکو زدیم. اونام راهنمایی کردن که کلا وارد یه منطقه ی نظامی شدین. یه آدرس بهمون دادن که بااون دور زدیم و بهش که رسیدیم دیدیم اینم منطقه ی نظامیه ولی اجازه ی عبور میدن. از اون طرفم وقتی وارد بلاروس شدیم اونجام منطقه ی نظامی بود. اشتباه ما این جا بود که باید آدرس برست رو به جی پی اسا می دادیم بعد مینسک. ولی تونستیم چندساعت گشت کوچیکی تو جنگلای اوکراین بزنیم.

بوداپست

دیدن شهر زیبای بوداپست و آثارتاریخی و پل زیباش تا همیشه تو خاطره های مسافرینش می مونه. با این که هوا کمی سرد بود اما دیدنی ها که با سرما و گرما جذابیتشونو از دست نمی دن. چه آدم های مهربونی بودن. یه کم پیاده روی اونجا زیاد بود.اما احتمال داره همون هم دیگه برامون تکرار نشه. 

عیدتون مثل همیشه مبارک

بهارتون و عیدتون مبارک.

امسال هم خواهرم یه سفره ی هفت سین  خیلی زیبا و همه ش هم با حوصله و کمک  هم مرتب کردن.

مینسک

چندتاعکسم از مینسک زیبا بذارم.

اینجا اسمش پتیچه. پتیچ خیلی خیلی زیباس. تمرین اسکی روی آب و یه هواپیمای دونفره برا کرایه هم داره.

روستای آزوریتسا. از اینجا گوسفند می خریم.

روبروی خونه مون. پیاده حدودا دو دقیقه راهه. اون منطقه اسمش   نیمه گا   س. ارتش هیتلر تو اون منطقه مردم بی دفاع مینسک رو قتل عام کرده.

مسیر یکی از گشت و گذارامون . حدودا 200کیلومتری مینسک.

قلعه ی میر.

اینجام محوطه تاریخی و تفریحی نزویژه.

اینجا دریاچه ی ناراچ اسمشه. شمال بلاروس زیباس.  تفریحی و دیدنی.

اینجا پشت بام پاساژ  استالیتسا  س. استالیتسا رو سه طبقه زیر زمین  و زیر عابر پیاده ساختن. خیلی شیک و مرتبه.بعضی وقتا حراج می خوره و جنسای عالی رو با قیمت پایینی میشه خرید.

اینجا  مینسک مور  اسمشه. یه منطقه ی تفریحی عالی. یه قسمتش جزیره س که یه هتل زیبام اونجا ساختن.

اینجا اسمش راوبیچیه. محل انجام ورزشای زمستونی. خیلی . باصفا بود. تا محل زندگی ما 24 دقیقه فاصله ش.ما تو کمربندی شمال مینسکیم.

اینجام سیلیچی اسمشه. پیست اسکی و درخت نوردی و اسکیت بازی و فوتبال غول ها  و والیبال ساحلی  و زمین فوتبال هم داره.

عکس

ازبس عکسامون زیاده  فعلاچندتاعکس میزارم توضیحاتشم حتما. 

بوداپست

مقصدبعدی ما بوداپست بود. به جزخستگی خیلی زیاد رانندگی  و قطارشهری درب و داغونش همه چیزش زیبابود.

پلتیویک

افسوس که درختای منطقه برگ و بار نداشتن. محل خوابمون هم یه خونه ی روستایی تو روستای  ایرنواک irinovac بود و اسمش خونه ی پاولیچ. عجب روستای عالی و عجب صاحبخونه های با فرهنگ و شعوری.

پارک ملی دریاچه‌های پلیتویک

بعدازگشت وگذار تو ونیز و بعد از ناهار به طرف کرواسی راه افتادیم. منطقه ی دیدنی پلتیویک.

ونیز

حتی یه دونه از عکسای لینیانو رو تا حالا پیدا نکردم. البته پیداشون می کنم سرآخر. اون ویلاهای غول پیکر که آدم رو می برد تا اعماق افکارش و ساحل بسیار طولانی اون و بازی های یک هواپیما در فضای ساحل برای من و خانم بچه ها خیلی دیدنی بود. یعنی اولین تجربه ی دیدن یه ساحل خارجی بود. هوای مطبوع و دلپذیر بهری تو ایتالیا ما رو یاد سرپل خودمون مینداخت.  البته ونیز کمی خنک تر بود و بی کاپشن نمی شد رفت هر چند برا ساعت یک و دو بعدازظهر از گرما پختیم.

اصلا ونیز نگو سرگردنه بگو. طرف میگفت هشتاد یورو میگیرم برا نیم  ساعت قایق سواری. مام که گفتیم سزای گران فروش نخریدنه... نرفتیم و واقعا زور داشت می گفت. ونیز گران بود. یه نوشابه ی کوکاکولای خانواده برداشتم که گفت 2/60 یورو! ماهم مجددا الفراررررر.

لینیانو سایبادورو

بعد  سه روز  و سه شب موندن تو مرکز اسلامی امام علی که خداییش خیلی آقایی کردن و هیچ برامون کم نذاشتن‌ .همون صبح اول وقت به سمت ونیز راه افتادیم. خیلی خوشحال بودیم و دایما به خاطر این لطف الهی خدا رو شکر می کردیم. هوا خیلی بهتر شده بود» از ویلینیوس برفی برفی تا هوای بهاری مسیر به سمت ایتالیا برامون جالب بود خیلی. وارد مرز ایتالیا شدیم عوارضی ها هم شروع شد. هر عوارضی ده یورو. همه ی عوارضی های قبلی یک یا دو یورو به زور می شد. چون کمی دیر به ونیز می رسیدیم» قرارمون این شد که به یه شهر نزدیک ونیز بریم تا هم هزینه ی یه شب اقامتون زیاد نشه و هم پول پارک ماشین ندیم. شب قبل از حرکت که وین بودیم» با استفاده از بوکینگ» یه محوطه ی تفریحی -ساحلی پیدا کردیم تو یه شهری به اسم لینیانو سایبادورو. خدای من... چقد این شهر زیبا بود. درختاش به جای برگای دونه دونه» یه تیکه ابر سبز رنگ بودن که به نوک شاخه چسبیده بودن. میدون های شهر چه زیبا بود.