طلاق های آبکی

من یه مدت درباره ی این طوفان خانمانسوز طلاق فک کردم. یه سری مطالب دسگیرم شد که بعضیاشو میگم و شما هم حتماً رو حرفای من حرف دارین که ممکنه درست تر باشه.

مهم ترین دلیل این همه فروریختن بناهای زیبای خونواده ها، بی تقواییه. جایی که تقوا نباشه، مَن مَن گفتن و خودخواهیا و زیاده خواهیای عامدانه زیاد میشه. میشه با کوچیکترین حجم تقوا، بزرگترین خطاها رو بخشید و بدون تقوا، کوچیکترین خطاها میشن یه عقده ی بزرگ بی جا.

امروزه  الحمدلله با وجود این همه امکانات خوب و بسیار خوب برا زندگی، بازم حرف اماما و حکیما و اهل فکر به کرسی نشسته که ابزارها خوشبختی آور نیستن اما خیلی از این خونواده های حذف شده از اجتماع به این حرف ایمون نداشتن و محدودیّت کارامدی ابزارو قبول نکردن و به بی تاثیریش رو خوشبختی یقین نکردن. 

حرف بعدم اینه که اینقد که ماهواره با شبکه های کاملاً هدف ریزی شده ش تونسته خونواده ها رو به هم بریزه، هیچ مادر زن و هوو و مادرشوهر و خانباجیی نتونستن و نمیتونن. جدّاً خنده داره که یه برنامه ی تلویزیونی که بعضی گفتگوهای بازیگراش چندین دفه پاک شده و نوشته شده بیاد و تو دعوای یه زن و شوهر مستمسک و دلیل سرکوب کردن همدیگه بشه.

از این طرفم حق بگیم که مردای خونه ی این دوره هم میانگین مردونگیشونو ببرن بالا تا یه خونواده ی ناز با چارتا فحش حتّی چارواداری هم محکم سر جاش بمونه.

بابام که خدا سلامتی و طول عمر بهش بده میگه تو طلاق در هر صورت مردا مقصرن، اگه تقصیر زن باشه چرا مرد نتونسته مدیریتش کنه و اگه تقصیر مرد باشه خب تقصیر مرده س دیگه.