تقدیم به بچه های نازنین فرهنگ ساز

چقد دل آدم می سوزه وقتی که می بینه یه جماعت نادون غیر کارشناسِ سر نشو میریزن تو خطه ی هنر و فرهنگ و بوم تاریخِ این کشورو عامدانه فرشاشو با پای گلی لگد میکنن. تو دنیای کتابخونه ها که میگردیم میبینیم چقد نویسنده هایی که با دلسوزی و مرارت و خون دلها، نشستن و در باب فرهنگ و هنر و تعمیقش و کاربردی کردنشو به روز کردنش زحمت کشیدنو نوشتن. تو رسانه های خودومون چقد دلسوزا که برا پیشرفت فرهنگ و هنر و القای این برجستگی فرهنگی به نوجوونا و همه، حرف می زنن و حنجره پاره می کنن. تو دنیتای اینترنت تو سایتا هم چقد زیاد و زیادن دخترا و پسرای دلسوخته ی هنر و فرهنگ ایرونی که برا معرفی ایرون و همه چیزش هیچی کم نمیذارن.. میشین ساعت ها با حوصله مطلب می نویسن و اشعه می خورن که یه جو تاثیر داشته باشن که هویت ایرونی و تاریخشو حفظ کنن اما یهو یه آدم نکشیده ی هیچ نشناس میپره وسط و میاد همه ی سفره رو میریزه به هم. با یه ترانه ی بی خود که فقط واسش فوقش 4 تا هزار دلاری میگیره، همه چیزمونو به تمسخر میگیره  و هجو می کنه. حرفام با این خوننده ها و نویسنده های تنبلی که غیرتشو نداشتن مث یه مرد برن زحمت بکشنو نون در بیارنو خونه زندگیشون سر هم کنن اینه که به خدا پادشاهی عالم به خفت و خوار کردن مردمت نمی ارزه.